Sentry Page Protection
Please Wait...
Λούτσος: μια διπλή προσωπικότητα...
του Γιώργου Φενερλή Πηγη: http://www.thalassamedia.gr
Τα μικρόψαρα διαλύονται πανικόβλητα στην παρουσία του γιατί ξέρουν καλά ότι η άγρια όψη του δεν είναι μόνο για φιγούρα! Η επιθετικότητα του λούτσου είναι δεδομένη, κάτι το οποίο δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητο από όσους ασχολούνται με το spinning, στόχο του οποίου αποτελούσαν πάντα τα επιθετικά αρπακτικά ψάρια...
Κατά τόπους ο λούτσος έχει βαφτιστεί με διάφορα ονόματα, όπως τουρνάς, σφύρνα, σφήνα κ.ά. Έχει τη μεγαλύτερη εξάπλωση στις ακτές της χώρας μας μετά το λαβράκι, γεγονός που σημαίνει ότι η συνάντηση μαζί του δεν είναι κάτι που μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο. Ειδικά στο Αιγαίο οι αναφορές για εκπληκτικού μεγέθους κοπάδια είναι πολύ περισσότερες και πολύ πιο συχνές από τις αναφορές για το Ιόνιο. Στα δικά μου μέρη, το ψάρι αυτό κάνει πολύ παροδικά την εμφάνισή του και αναγκαστικά έκανα αρκετά χιλιόμετρα στα παράλια του Ιονίου για να το συναντήσω. Έτσι, χρειάστηκε να ψαρέψω στο Αιγαίο ώστε να συναντηθώ σίγουρα μαζί του - και όχι μόνο με αυτό. Συναντήθηκα επίσης με πολλούς ψαράδες που οι εμπειρίες τους ήταν πιο πλούσιες από τις δικές μας, στα νερά του Ιονίου, μιας και είχαν χρόνια εντρυφήσει στο ψάρεμά του με spinning. Μου περιέγραψαν τη συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια των περασμένων χρόνων, όπως και τα τεχνητά που κατά καιρούς δούλευαν στα μέρη τους. Τους ευχαριστώ για αυτή τη μεγαλοσύνη τους και θα σεβαστώ την ανάγκη τους για ανωνυμία. Συλλέγοντας στοιχεία, άρχισα σιγά-σιγά να φτιάχνω το παζλ των κατάλληλων τεχνητών που ξεγελούν αυτό το ασημένιο βέλος της θάλασσας. Κάνοντας κάποια πειράματα, προστέθηκαν ακόμα λίγα τεχνητά στην γκάμα των αποτελεσματικών τεχνητών και εκεί σταμάτησα.
Όλα αυτά θα προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί σας στο κείμενο που ακολουθεί.
Όλα αυτά θα προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί σας στο κείμενο που ακολουθεί.
ΑΚΡΑΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ
Η συμπεριφορά του δεν μοιάζει με αυτή του λαβρακιού και χαρακτηρίζεται σαν παρανοϊκά επιθετική, σχεδόν στα πρόθυρα αυτοκτονίας, αλλά εν ριπή οφθαλμού μετατρέπεται σε απόλυτη καχυποψία. Αυτή η συμπεριφορά έχει σαν αποτέλεσμα να ακούμε συνέχεια ιστορίες για εκατόμβες λούτσων τη μια μέρα και για το υπόλοιπο διάστημα απραξία, ενώ τα ψάρια είναι δραστήρια, σπέρνοντας τον πανικό στη θάλασσα. Το λάθος που γίνεται συχνά από πολλούς και δυστυχώς τείνει να γίνει νοοτροπία είναι ότι ψάχνουμε για συγκεκριμένα μοντέλα που θα μας εμπνέουν εμπιστοσύνη, έστω κι αν κάποιος έβγαλε μία φορά ένα ψάρι. Η λογική αυτή πολλές φορές οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία και στην απογοήτευση, ενώ στην ουσία τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Η απαγκίστρωση λοιπόν από αυτήν τη λάθος λογική θα μας εξασφαλίσει την επιτυχία, ακολουθώντας την απλή τεχνική της συνεχόμενης αλλαγής τεχνητών, με διαφορετική πλεύση, είδος, σχήμα και βάθος πλεύσης. Με αυτόν τον τρόπο είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα βρούμε το συγκεκριμένο τεχνητό που εκείνη τη στιγμή θα κάμψει την καχυποψία ενός «προβληματισμένου» λούτσου. Μελετώντας τη συμπεριφορά αυτών των ψαριών, η τεχνική του spinning γίνεται αυτόματα μια εύκολη τεχνική που έχει αποτελέσματα γνωρίζοντας ποια τεχνητά είναι αποδοτικότερα για κάθε περίσταση. Άλλωστε οι πειραματισμοί στο spinning είναι δεδομένοι και οδηγούν καθημερινά στη γέννηση καινούργιων τεχνητών δολωμάτων.
Η συμπεριφορά του δεν μοιάζει με αυτή του λαβρακιού και χαρακτηρίζεται σαν παρανοϊκά επιθετική, σχεδόν στα πρόθυρα αυτοκτονίας, αλλά εν ριπή οφθαλμού μετατρέπεται σε απόλυτη καχυποψία. Αυτή η συμπεριφορά έχει σαν αποτέλεσμα να ακούμε συνέχεια ιστορίες για εκατόμβες λούτσων τη μια μέρα και για το υπόλοιπο διάστημα απραξία, ενώ τα ψάρια είναι δραστήρια, σπέρνοντας τον πανικό στη θάλασσα. Το λάθος που γίνεται συχνά από πολλούς και δυστυχώς τείνει να γίνει νοοτροπία είναι ότι ψάχνουμε για συγκεκριμένα μοντέλα που θα μας εμπνέουν εμπιστοσύνη, έστω κι αν κάποιος έβγαλε μία φορά ένα ψάρι. Η λογική αυτή πολλές φορές οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία και στην απογοήτευση, ενώ στην ουσία τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Η απαγκίστρωση λοιπόν από αυτήν τη λάθος λογική θα μας εξασφαλίσει την επιτυχία, ακολουθώντας την απλή τεχνική της συνεχόμενης αλλαγής τεχνητών, με διαφορετική πλεύση, είδος, σχήμα και βάθος πλεύσης. Με αυτόν τον τρόπο είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα βρούμε το συγκεκριμένο τεχνητό που εκείνη τη στιγμή θα κάμψει την καχυποψία ενός «προβληματισμένου» λούτσου. Μελετώντας τη συμπεριφορά αυτών των ψαριών, η τεχνική του spinning γίνεται αυτόματα μια εύκολη τεχνική που έχει αποτελέσματα γνωρίζοντας ποια τεχνητά είναι αποδοτικότερα για κάθε περίσταση. Άλλωστε οι πειραματισμοί στο spinning είναι δεδομένοι και οδηγούν καθημερινά στη γέννηση καινούργιων τεχνητών δολωμάτων.
Πού και πότε;
Τα μέρη που συχνάζουν οι λούτσοι δεν είναι τόσο πολυσύνθετα σε σχέση με άλλους θηρευτές. Ακολουθούν τα κοπάδια των μικρών ψαριών και τους επιτίθενται ανελέητα όταν τα στριμώξουν. Έτσι, μέρη όπως λιμάνια, βραχώδεις ακτές και κολπίσκοι, παραλίες με βράχια και μπούκες λιμνοθαλασσών είναι μερικά «καυτά» σημεία όπου μπορείτε να συναντηθείτε με αυτό το ψάρι.
Το ψάρεμα είναι εξαιρετικά αποδοτικό τη νύχτα σε λιμάνια με φεγγάρι, ενώ το ηλιοβασίλεμα και το ξημέρωμα μπορούν να κάμψουν κάθε καχυποψία του. Την ημέρα μπορείτε να αναζητήσετε μέρη όπου τα ψάρια κάνουν αισθητή την παρουσία τους, μπορούν να κάνουν καρτέρι και νιώθουν κυρίαρχοι του χώρου τους.
Μια διαπίστωση που έχει γίνει από πολλούς είναι ότι τα μεγάλα κοπάδια γοφαριών εκτοπίζουν τα κοπάδια λούτσων, με αποτέλεσμα σε μέρη που συναντάμε γοφάρια να κυκλοφορούν μόνο πολύ μεγάλοι σε ηλικία λούτσοι. Οι τελευταίοι γενικά συνηθίζουν να κυνηγούν μόνοι τους ή το πολύ σε ζευγάρια με επίσης ενήλικα άτομα. Θεωρούνται απειλή για τα μικρά άτομα του είδους τους, αφού ο κανιβαλισμός είναι κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί ακόμα και την ώρα που παλεύουμε με κάποιον μικρό λούτσο. Η συνάντηση μαζί τους είναι δύσκολη, μιας και η εμπειρία τους τούς έχει μάθει να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.
Τέλος, η εποχή που θα διαλέξουμε για να ψαρέψουμε αυτά τα ψάρια ποικίλλει ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος και πλάτος στο οποίο βρισκόμαστε ανά την Ελλάδα. Σε κάποια μέρη εμφανίζονται τους φθινοπωρινούς και χειμωνιάτικους μήνες, σε άλλα την άνοιξη και το καλοκαίρι. Γενικά ο λούτσος μεταναστεύει και δεν γνωρίζω να υπάρχει κάποια επίσημη μελέτη πάνω στην πορεία των μεταναστευτικών δρομολογίων του.
Τα μέρη που συχνάζουν οι λούτσοι δεν είναι τόσο πολυσύνθετα σε σχέση με άλλους θηρευτές. Ακολουθούν τα κοπάδια των μικρών ψαριών και τους επιτίθενται ανελέητα όταν τα στριμώξουν. Έτσι, μέρη όπως λιμάνια, βραχώδεις ακτές και κολπίσκοι, παραλίες με βράχια και μπούκες λιμνοθαλασσών είναι μερικά «καυτά» σημεία όπου μπορείτε να συναντηθείτε με αυτό το ψάρι.
Το ψάρεμα είναι εξαιρετικά αποδοτικό τη νύχτα σε λιμάνια με φεγγάρι, ενώ το ηλιοβασίλεμα και το ξημέρωμα μπορούν να κάμψουν κάθε καχυποψία του. Την ημέρα μπορείτε να αναζητήσετε μέρη όπου τα ψάρια κάνουν αισθητή την παρουσία τους, μπορούν να κάνουν καρτέρι και νιώθουν κυρίαρχοι του χώρου τους.
Μια διαπίστωση που έχει γίνει από πολλούς είναι ότι τα μεγάλα κοπάδια γοφαριών εκτοπίζουν τα κοπάδια λούτσων, με αποτέλεσμα σε μέρη που συναντάμε γοφάρια να κυκλοφορούν μόνο πολύ μεγάλοι σε ηλικία λούτσοι. Οι τελευταίοι γενικά συνηθίζουν να κυνηγούν μόνοι τους ή το πολύ σε ζευγάρια με επίσης ενήλικα άτομα. Θεωρούνται απειλή για τα μικρά άτομα του είδους τους, αφού ο κανιβαλισμός είναι κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί ακόμα και την ώρα που παλεύουμε με κάποιον μικρό λούτσο. Η συνάντηση μαζί τους είναι δύσκολη, μιας και η εμπειρία τους τούς έχει μάθει να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.
Τέλος, η εποχή που θα διαλέξουμε για να ψαρέψουμε αυτά τα ψάρια ποικίλλει ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος και πλάτος στο οποίο βρισκόμαστε ανά την Ελλάδα. Σε κάποια μέρη εμφανίζονται τους φθινοπωρινούς και χειμωνιάτικους μήνες, σε άλλα την άνοιξη και το καλοκαίρι. Γενικά ο λούτσος μεταναστεύει και δεν γνωρίζω να υπάρχει κάποια επίσημη μελέτη πάνω στην πορεία των μεταναστευτικών δρομολογίων του.
ΚΟΦΤΕΡΑ ΔΟΝΤΙΑ
Παρ’ όλο που ο βασιλιάς των πιο κοφτερών δοντιών είναι το γοφάρι, ο λούτσος κατέχει την αμέσως επόμενη θέση σε αυτήν την κατηγορία μαζί με τη σπάθα. Στην άκρη του μακριού του ρύγχους υπάρχει μια σειρά από μακριά δόντια με κλίση προς τα μέσα, ώστε να μην αφήνουν κανένα περιθώριο διαφυγής στο άτυχο θύμα τους. Πίσω από αυτά υπάρχει μια σειρά με μικρότερα, ομοιόμορφης κατανομής, που εφάπτονται όταν το στόμα είναι κλειστό και μπορούν να κόψουν με άνεση την πετονιά μας, όποια διάμετρο κι αν αυτή έχει. Η δυνατή οδοντοστοιχία του λούτσου έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να είμαστε ασφαλείς αν θέλουμε να τον ψαρέψουμε με μικρά σκληρά τεχνητά δολώματα ή μικρά σιλικονούχα με jig head. Ο κίνδυνος να κόψει την πετονιά μας είναι μεγάλος, οπότε η χρήση σύρματος θεωρείται αναγκαία για αυτά τα δολώματα. Βέβαια, ό,τι θα κερδίσουμε από την αποτελεσματικότητα της κίνησης ενός μικρού τεχνητού δολώματος, θα το χάσουμε από την ορατότητα του σύρματος μέσα στο νερό. Υπάρχουν κάποιες λύσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να μη μας κόψει ο λούτσος την πετονιά μας, που όμως δεν μας εξασφαλίζουν εκατό τοις εκατό σιγουριά. Με τα μεγαλύτερα τεχνητά δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πρόβλημα, ενώ η απόδοσή τους είναι αρκετά καλή. Μάλιστα, οι επιθέσεις και οι συλλήψεις λούτσων σε αυτά τα τεχνητά δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο αυτός ο κυνηγός επιτίθενται στη λεία του. Οι επιθέσεις γίνονται όλες στη μέση του τεχνητού και γι’ αυτό όσα τεχνητά διαθέτουν τρεις σαλαγκιές προσφέρουν πιο άμεσα καρφώματα. Αρκετές φορές έχει τύχει να δούμε κάποιον λούτσο να έχει στο στόμα του κάποιον κέφαλο και να περιφέρεται εδώ κι εκεί, κρατώντας τον δυνατά από το μέσο του σώματός του. Στη συνέχεια, με γρήγορες κινήσεις των σαγονιών, προσπαθεί να φέρει το κεφάλι του ψαριού προς το εσωτερικό του στόματός του ώστε να το καταπιεί.
Παρ’ όλο που ο βασιλιάς των πιο κοφτερών δοντιών είναι το γοφάρι, ο λούτσος κατέχει την αμέσως επόμενη θέση σε αυτήν την κατηγορία μαζί με τη σπάθα. Στην άκρη του μακριού του ρύγχους υπάρχει μια σειρά από μακριά δόντια με κλίση προς τα μέσα, ώστε να μην αφήνουν κανένα περιθώριο διαφυγής στο άτυχο θύμα τους. Πίσω από αυτά υπάρχει μια σειρά με μικρότερα, ομοιόμορφης κατανομής, που εφάπτονται όταν το στόμα είναι κλειστό και μπορούν να κόψουν με άνεση την πετονιά μας, όποια διάμετρο κι αν αυτή έχει. Η δυνατή οδοντοστοιχία του λούτσου έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να είμαστε ασφαλείς αν θέλουμε να τον ψαρέψουμε με μικρά σκληρά τεχνητά δολώματα ή μικρά σιλικονούχα με jig head. Ο κίνδυνος να κόψει την πετονιά μας είναι μεγάλος, οπότε η χρήση σύρματος θεωρείται αναγκαία για αυτά τα δολώματα. Βέβαια, ό,τι θα κερδίσουμε από την αποτελεσματικότητα της κίνησης ενός μικρού τεχνητού δολώματος, θα το χάσουμε από την ορατότητα του σύρματος μέσα στο νερό. Υπάρχουν κάποιες λύσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να μη μας κόψει ο λούτσος την πετονιά μας, που όμως δεν μας εξασφαλίζουν εκατό τοις εκατό σιγουριά. Με τα μεγαλύτερα τεχνητά δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πρόβλημα, ενώ η απόδοσή τους είναι αρκετά καλή. Μάλιστα, οι επιθέσεις και οι συλλήψεις λούτσων σε αυτά τα τεχνητά δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο αυτός ο κυνηγός επιτίθενται στη λεία του. Οι επιθέσεις γίνονται όλες στη μέση του τεχνητού και γι’ αυτό όσα τεχνητά διαθέτουν τρεις σαλαγκιές προσφέρουν πιο άμεσα καρφώματα. Αρκετές φορές έχει τύχει να δούμε κάποιον λούτσο να έχει στο στόμα του κάποιον κέφαλο και να περιφέρεται εδώ κι εκεί, κρατώντας τον δυνατά από το μέσο του σώματός του. Στη συνέχεια, με γρήγορες κινήσεις των σαγονιών, προσπαθεί να φέρει το κεφάλι του ψαριού προς το εσωτερικό του στόματός του ώστε να το καταπιεί.
Την ίδια τακτική εφαρμόζει και ένα άλλο ψάρι του γλυκού νερού που μοιάζει λίγο στα χαρακτηριστικά και στη συμπεριφορά με τον λούτσο, η τούρνα. Μάλιστα, τα περισσότερα σύρματα που κυκλοφορούν είναι για το ψάρεμα αυτού του ψαριού και όχι για τα δικά μας μεσογειακά ψάρια με κοφτερά δόντια.
Ένα άλλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε από τα κοφτερά δόντια των λούτσων είναι η φθορά των τεχνητών. Αναπόφευκτα, η καταστροφή των χρωμάτων και οι τρύπες στο balsa ή το πλαστικό είναι κάτι που πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Δεν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού και δεν είναι λίγες οι φορές που τεχνητά δεν έχουν αντέξει την πίεση των σαγονιών ενός πραγματικά μεγάλου λούτσου και έχουν... θρυμματιστεί! Για όλα αυτά, αρκεί να έχουμε κατανόηση και να μην περιμένουμε λύσεις που θα μας εξασφαλίζουν πάντα το επιθυμητό σε εμάς αποτέλεσμα.
ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ!
Πολλές φορές μπαίνουμε στη διαδικασία να κρίνουμε τη μαχητικότητα διάφορων ψαριών με σκοπό να τους προσδώσουμε κύρος ή να τα απαξιώσουμε. Ο λούτσος είναι ένα ψάρι που συνήθως, από μεγάλη μερίδα ψαράδων, κατατάσσεται απαξιωτικά στη βαθμίδα μαχητικότητας των ψαριών. Η δική μου πάγια άποψη είναι πως το να κατατάσσουμε τα ψάρια σε βαθμίδες μαχητικότητας δείχνει έλλειψη σεβασμού στη φύση και αχαριστία στη θάλασσα. Έτσι, αισθανόμουν πάντα αμήχανα όταν έμπλεκα σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Κάποια στιγμή αποφάσισα να αναθεωρήσω τις απόψεις μου, αναλύοντας το θέμα αυτό με φίλους που είχαν τις ίδιες απόψεις με εμένα αλλά και με αυτούς που είχαν διαφορετική άποψη. Με τον καιρό αποδείχθηκε ότι το θέμα ήταν αρκετά πολύπλοκο και με πολλές συνιστώσες, ενώ δεν χωρούσε επιφανειακή προσέγγιση και χρειαζόταν να σκύψεις με πολλή προσοχή πάνω του. Καταρχήν, τι εννοούμε μαχητικότητα; Πώς αλλάζει αυτή όταν ψαρεύουμε με διαφορετικές διαμέτρους πετονιάς και πώς αλλάζει αναλογικά με τα μεγέθη των ψαριών; Ακόμα και ψάρια με ίδιο βάρος έχουν παρουσιάσει διαφορετική μαχητικότητα, οπότε πώς μπορούμε να κατασκευάσουμε μια «κλίμακα μαχητικότητας»; Μήπως πρέπει να συμπεριλάβουμε σαν κριτήριο το πώς έχει πιαστεί ένα ψάρι στο τεχνητό μας;
Εδώ αξίζει να αναφέρω ένα περιστατικό. Με τον ίδιο ακριβώς εξοπλισμό έπιασα ένα λούτσο 4.020 γραμμάρια και έναν 2.980 γραμμάρια. Ο μεγαλύτερος βγήκε σχετικά εύκολα, ενώ ο μικρότερος δεν ξεκολλούσε από το βυθό και το ψάρι ανέβηκε στην επιφάνεια μόνο όταν πια βρισκόταν κάτω από τα πόδια μου. Μάλιστα, το αρπάδι της ενισχυμένης σαλαγκιάς του τεχνητού που δεν είχε καρφώσει το ψάρι είχε κυρτώσει και καταστραφεί από τα βίαια χτυπήματα στο βυθό.
Αναλύοντας τα δεδομένα μέσα από τις εμπειρίες μας, και μετά από ώρες ατέρμονων συζητήσεων, καταλήξαμε ο καθένας σε διαφορετικά συμπεράσματα. Το δικό μου συμπέρασμα για το λούτσο είναι ότι πρόκειται για ένα ψάρι αρκετά μαχητικό, εάν και εφόσον ψαρευτεί με πετονιές πραγματικής διαμέτρου 0,23 mm και κάτω. Αρκεί, βέβαια, οι συνθήκες και το βάρος των τεχνητών να μας επιτρέπουν τη χρήση τέτοιων διαμέτρων. Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι αυτή η επιλογή έχει τους κινδύνους της, στην περίπτωση που κάποιος πολύ μεγάλος λούτσος αποφασίσει να τιμήσει το τεχνητό μας.
Όλα τα παραπάνω είναι η προσωπική μου άποψη και δεν σημαίνει ότι είναι κανόνας που, αν δεν τον εφαρμόζει κάποιος, ψαρεύει λάθος ή σέβεται λιγότερο από εμένα το ψάρι. Η σχέση του καθενός με τη θάλασσα και τους κατοίκους της είναι αυστηρά προσωπική και δεν πρέπει να κρίνεται - εκτός κι αν αποβαίνει ζημιογόνα για το περιβάλλον. Κατά τα άλλα, ο καθένας έχει τις απόψεις του και μπορεί να απαξιώνει κάποια είδη και να ενθουσιάζεται με κάποια άλλα. Πάντως, αν με ρωτήσει κάποιος κατά πόσο αξίζει να κάνει spinning για λούτσους, η απάντησή μου θα είναι πως πρόκειται για μια απίστευτη εμπειρία!
Ένα άλλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε από τα κοφτερά δόντια των λούτσων είναι η φθορά των τεχνητών. Αναπόφευκτα, η καταστροφή των χρωμάτων και οι τρύπες στο balsa ή το πλαστικό είναι κάτι που πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Δεν υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού και δεν είναι λίγες οι φορές που τεχνητά δεν έχουν αντέξει την πίεση των σαγονιών ενός πραγματικά μεγάλου λούτσου και έχουν... θρυμματιστεί! Για όλα αυτά, αρκεί να έχουμε κατανόηση και να μην περιμένουμε λύσεις που θα μας εξασφαλίζουν πάντα το επιθυμητό σε εμάς αποτέλεσμα.
ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ!
Πολλές φορές μπαίνουμε στη διαδικασία να κρίνουμε τη μαχητικότητα διάφορων ψαριών με σκοπό να τους προσδώσουμε κύρος ή να τα απαξιώσουμε. Ο λούτσος είναι ένα ψάρι που συνήθως, από μεγάλη μερίδα ψαράδων, κατατάσσεται απαξιωτικά στη βαθμίδα μαχητικότητας των ψαριών. Η δική μου πάγια άποψη είναι πως το να κατατάσσουμε τα ψάρια σε βαθμίδες μαχητικότητας δείχνει έλλειψη σεβασμού στη φύση και αχαριστία στη θάλασσα. Έτσι, αισθανόμουν πάντα αμήχανα όταν έμπλεκα σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Κάποια στιγμή αποφάσισα να αναθεωρήσω τις απόψεις μου, αναλύοντας το θέμα αυτό με φίλους που είχαν τις ίδιες απόψεις με εμένα αλλά και με αυτούς που είχαν διαφορετική άποψη. Με τον καιρό αποδείχθηκε ότι το θέμα ήταν αρκετά πολύπλοκο και με πολλές συνιστώσες, ενώ δεν χωρούσε επιφανειακή προσέγγιση και χρειαζόταν να σκύψεις με πολλή προσοχή πάνω του. Καταρχήν, τι εννοούμε μαχητικότητα; Πώς αλλάζει αυτή όταν ψαρεύουμε με διαφορετικές διαμέτρους πετονιάς και πώς αλλάζει αναλογικά με τα μεγέθη των ψαριών; Ακόμα και ψάρια με ίδιο βάρος έχουν παρουσιάσει διαφορετική μαχητικότητα, οπότε πώς μπορούμε να κατασκευάσουμε μια «κλίμακα μαχητικότητας»; Μήπως πρέπει να συμπεριλάβουμε σαν κριτήριο το πώς έχει πιαστεί ένα ψάρι στο τεχνητό μας;
Εδώ αξίζει να αναφέρω ένα περιστατικό. Με τον ίδιο ακριβώς εξοπλισμό έπιασα ένα λούτσο 4.020 γραμμάρια και έναν 2.980 γραμμάρια. Ο μεγαλύτερος βγήκε σχετικά εύκολα, ενώ ο μικρότερος δεν ξεκολλούσε από το βυθό και το ψάρι ανέβηκε στην επιφάνεια μόνο όταν πια βρισκόταν κάτω από τα πόδια μου. Μάλιστα, το αρπάδι της ενισχυμένης σαλαγκιάς του τεχνητού που δεν είχε καρφώσει το ψάρι είχε κυρτώσει και καταστραφεί από τα βίαια χτυπήματα στο βυθό.
Αναλύοντας τα δεδομένα μέσα από τις εμπειρίες μας, και μετά από ώρες ατέρμονων συζητήσεων, καταλήξαμε ο καθένας σε διαφορετικά συμπεράσματα. Το δικό μου συμπέρασμα για το λούτσο είναι ότι πρόκειται για ένα ψάρι αρκετά μαχητικό, εάν και εφόσον ψαρευτεί με πετονιές πραγματικής διαμέτρου 0,23 mm και κάτω. Αρκεί, βέβαια, οι συνθήκες και το βάρος των τεχνητών να μας επιτρέπουν τη χρήση τέτοιων διαμέτρων. Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι αυτή η επιλογή έχει τους κινδύνους της, στην περίπτωση που κάποιος πολύ μεγάλος λούτσος αποφασίσει να τιμήσει το τεχνητό μας.
Όλα τα παραπάνω είναι η προσωπική μου άποψη και δεν σημαίνει ότι είναι κανόνας που, αν δεν τον εφαρμόζει κάποιος, ψαρεύει λάθος ή σέβεται λιγότερο από εμένα το ψάρι. Η σχέση του καθενός με τη θάλασσα και τους κατοίκους της είναι αυστηρά προσωπική και δεν πρέπει να κρίνεται - εκτός κι αν αποβαίνει ζημιογόνα για το περιβάλλον. Κατά τα άλλα, ο καθένας έχει τις απόψεις του και μπορεί να απαξιώνει κάποια είδη και να ενθουσιάζεται με κάποια άλλα. Πάντως, αν με ρωτήσει κάποιος κατά πόσο αξίζει να κάνει spinning για λούτσους, η απάντησή μου θα είναι πως πρόκειται για μια απίστευτη εμπειρία!
ΛΟΥΤΣΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ
Η ποικιλία των τεχνητών δολωμάτων που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στο ψάρεμα των λούτσων με επιτυχία είναι αρκετά μεγάλη. Μεγάλα και μικρά minnow, βαθύτες (Medium, Deep Divers & Lipless), popper, σιλικονούχα και κουταλάκια είναι τα κυριότερα από αυτά. Όλα έχουν αποδώσει, ακόμα και σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, ενώ είναι σίγουρο ότι δεν θα σταματήσουν να αποδίδουν. Αλλά ας εξετάσουμε ένα-ένα τα παραπάνω τεχνητά:
Δεν μπορώ να κρύψω ότι τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα στο ψάρεμα του λούτσου έχουν τα minnow από εννέα εκατοστά και πάνω. Επί χρόνια το Crystal Minnow της Yo-zuri παρέμενε η μοναδική αξιόπιστη λύση στο spinning και αντικαταστάθηκε τα τελευταία χρόνια από το Princess της Maria. Προσωπικά, επιτυχίες είχα με πολλά μοντέλα διαφορετικών εταιρειών: River2Sea με το Triho Minnow, Megabass με το Oneten Vision 110, Rapala με το X Rap, Bomber με το Long A, Yo-zuri με τα μοντέλα Magnet Minnow (9 και 11 cm), Tobimaru και Pins Magnet (9 cm), Megabait με το Triple Hooker, Lucky Craft με το Flash Minnow και τέλος Abu Garcia με το Tormentor. Όμως, εδώ και ενάμιση χρόνο τις περισσότερες επιτυχίες τις έφερε ένα τεχνητό που δεν ανήκει σε καμία από τις παραπάνω εταιρείες. Αυτό είναι το Sugar Minnow της Bassday, που έμελλε να μου δώσει τον μεγαλύτερο λούτσο που έχω βγάλει μέχρι στιγμής, και μάλιστα την πρώτη μέρα που πήρα στα χέρια μου αυτό το τεχνητό για δοκιμή. Ίσως οι πολλές μετέπειτα επιτυχίες να ήρθαν λόγω της πολλής χρήσης του τεχνητού αυτού, αφού νιώθω εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του. Πάντως, όποια κι αν είναι η αλήθεια, η ουσία είναι ότι μας έχει δώσει -σε όλους στην παρέα- αποτελέσματα ικανοποιητικά για να δικαιολογεί την εντατική του χρήση. Άλλα μοντέλα αυτής της εταιρείας που έχουν απόδοση είναι το Sugar Slim (120 mm και 95 mm) και το Log Surf 125. Όμως οι προσωπικές προτιμήσεις του καθενός, όπως και οι δικές μου, δεν πρέπει να μας επηρεάζουν. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην κοιτάμε το κάθε μοντέλο σαν μοναδική αξιόπιστη λύση, αλλά να αλλάζουμε συχνά τεχνητά στο ψάρεμά μας, αναζητώντας αυτό που αρέσει στα ψάρια και όχι σε εμάς. Πλεονέκτημα στο ψάρεμα διστακτικών λούτσων έχουν τα μεγάλα minnow που διαθέτουν τρεις σαλαγκιές, προσφέροντας σίγουρο πιάσιμο στην επίθεση στο μέσο του τεχνητού.
Η ποικιλία των τεχνητών δολωμάτων που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στο ψάρεμα των λούτσων με επιτυχία είναι αρκετά μεγάλη. Μεγάλα και μικρά minnow, βαθύτες (Medium, Deep Divers & Lipless), popper, σιλικονούχα και κουταλάκια είναι τα κυριότερα από αυτά. Όλα έχουν αποδώσει, ακόμα και σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, ενώ είναι σίγουρο ότι δεν θα σταματήσουν να αποδίδουν. Αλλά ας εξετάσουμε ένα-ένα τα παραπάνω τεχνητά:
Δεν μπορώ να κρύψω ότι τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα στο ψάρεμα του λούτσου έχουν τα minnow από εννέα εκατοστά και πάνω. Επί χρόνια το Crystal Minnow της Yo-zuri παρέμενε η μοναδική αξιόπιστη λύση στο spinning και αντικαταστάθηκε τα τελευταία χρόνια από το Princess της Maria. Προσωπικά, επιτυχίες είχα με πολλά μοντέλα διαφορετικών εταιρειών: River2Sea με το Triho Minnow, Megabass με το Oneten Vision 110, Rapala με το X Rap, Bomber με το Long A, Yo-zuri με τα μοντέλα Magnet Minnow (9 και 11 cm), Tobimaru και Pins Magnet (9 cm), Megabait με το Triple Hooker, Lucky Craft με το Flash Minnow και τέλος Abu Garcia με το Tormentor. Όμως, εδώ και ενάμιση χρόνο τις περισσότερες επιτυχίες τις έφερε ένα τεχνητό που δεν ανήκει σε καμία από τις παραπάνω εταιρείες. Αυτό είναι το Sugar Minnow της Bassday, που έμελλε να μου δώσει τον μεγαλύτερο λούτσο που έχω βγάλει μέχρι στιγμής, και μάλιστα την πρώτη μέρα που πήρα στα χέρια μου αυτό το τεχνητό για δοκιμή. Ίσως οι πολλές μετέπειτα επιτυχίες να ήρθαν λόγω της πολλής χρήσης του τεχνητού αυτού, αφού νιώθω εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του. Πάντως, όποια κι αν είναι η αλήθεια, η ουσία είναι ότι μας έχει δώσει -σε όλους στην παρέα- αποτελέσματα ικανοποιητικά για να δικαιολογεί την εντατική του χρήση. Άλλα μοντέλα αυτής της εταιρείας που έχουν απόδοση είναι το Sugar Slim (120 mm και 95 mm) και το Log Surf 125. Όμως οι προσωπικές προτιμήσεις του καθενός, όπως και οι δικές μου, δεν πρέπει να μας επηρεάζουν. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην κοιτάμε το κάθε μοντέλο σαν μοναδική αξιόπιστη λύση, αλλά να αλλάζουμε συχνά τεχνητά στο ψάρεμά μας, αναζητώντας αυτό που αρέσει στα ψάρια και όχι σε εμάς. Πλεονέκτημα στο ψάρεμα διστακτικών λούτσων έχουν τα μεγάλα minnow που διαθέτουν τρεις σαλαγκιές, προσφέροντας σίγουρο πιάσιμο στην επίθεση στο μέσο του τεχνητού.
Αναμφισβήτητα, τα μεγάλου μεγέθους minnow μάς προσφέρουν μακρινή ρίψη και προστασία από τα κοφτερά δόντια του λούτσου. Τι γίνεται όμως με τα μικρά σε μέγεθος minnow, τα οποία δεν προσφέρουν καμία προστασία και επίσης χρειάζονται μικρής διαμέτρου πετονιές για να τα ψαρέψουμε; Εδώ το ρίσκο είναι μεγάλο, παρόλο που οι πιθανότητες να δελεάσουμε κάποιον καχύποπτο λούτσο αυξάνονται από τη ρεαλιστική εμφάνιση αυτών των τεχνητών μέσα στο νερό. Εκτός από τη χρήση ενός μικρού κομματιού σύρματος μπροστά από το τεχνητό, υπάρχει και κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε, που θα αλλάξει όμως την κίνησή του. Μπορούμε να αφαιρέσουμε τη μεσαία σαλαγκιά και παράλληλα να αντικαταστήσουμε την πίσω με μια μεγαλύτερη. Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουμε να μεγαλώσουμε την απόσταση των δοντιών του λούτσου από την πετονιά μας κατά την ώρα της μάχης. Το πασιφανές μειονέκτημα αυτού του τύπου τεχνητών, πολλές φορές ενισχύεται λανθασμένα από κάτι άσχετο με τα δόντια του λούτσου. Τα απότομα ξεσπάσματα, σε συνδυασμό με τα νευρικά τινάγματα του κεφαλιού του, πολλαπλασιάζουν το σοκ στον κόμπο με το τεχνητό και σε συνδυασμό με τη χαμηλή αντοχή των λεπτών πετονιών οδηγούν στο σπάσιμο της πετονιάς. Πολλές φορές έχω δει αυτό το γεγονός να συμβαίνει δίπλα μου κατά τη διάρκεια μιας μάχης και πάντοτε φταίχτης ήταν τα κοφτερά δόντια, ενώ φαινόταν καθαρά πως ήταν λάθος χειρισμός ή λάθος ρύθμιση των φρένων. Επίσης, πολλές φορές μπορεί να χάσουμε κάποιο ψάρι επειδή δεν αλλάξαμε τον κόμπο μετά από κάποια σύλληψη λούτσου. Άρα, οι λεπτές πετονιές και τα μικρά minnow απαιτούν προσοχή στη λεπτομέρεια και αρκετή τύχη εάν θέλουμε να βγάλουμε κάποιο ψάρι. Αξιόλογα minnow των επτά, έξι και πέντε εκατοστών έχουν όλες οι εταιρείες, οπότε σίγουρα θα βρείτε κάποιο να δελεάσει τα ψάρια.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι λούτσοι κινούνται χαμηλά στο βυθό και αποφεύγουν τις επιθέσεις στον αφρό. Ειδικά σε βαθιά λιμάνια το φαινόμενο αυτό παρατηρείται συχνά. Σε αυτήν την περίπτωση, τα τεχνητά που κινούνται κοντά στην επιφάνεια δεν βρίσκονται στην εμβέλεια κυνηγιού των ψαριών, κάνοντας μάταιη κάθε προσπάθεια να τα δελεάσουμε. Για να καταφέρουμε να πάρουμε έστω κάποιο χτύπημα, πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιήσουμε τεχνητά που μπορούν να κινηθούν σεμεγαλύτερα βάθη. Αυτά τα τεχνητά είναι οι «βαθύτες», δηλαδή τεχνητά Medium Divers, Deep Divers και Lipless. Τα δυο πρώτα συνήθως δεν έχουν καλή αεροδυναμική, αλλά η μακριά γλώσσα τους τούς επιτρέπει να κινηθούν σε βάθος πολύ μεγαλύτερο από κάποιο minnow. Όσα είναι βυθιζόμενα, μπορούμε να τα αφήσουμε για λίγο να κατέβουν χαμηλά και μετά να αρχίσουμε την πλεύση τους. Τα Lipless έχουν καλύτερη αεροδυναμική και μάλιστα αυτά που είναι κατασκευασμένα από μέταλλο μπορούν να μας δώσουν εκπληκτικά μακρινές ρίψεις. Με λίγα τινάγματα του καλαμιού τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εκπληκτικά, αλλά υπάρχει και ένας κίνδυνος: Πολλές από τις συλλήψεις που έχουν γίνει με Lipless τεχνητά είναι μετά από επίθεση κοντά στο κεφάλι του τεχνητού, με τα δόντια του λούτσου να βρίσκονται πολύ κοντά στην πετονιά. Το καλό είναι ότι τα τεχνητά αυτά έχουν το κρικάκι σύνδεσης πίσω και πάνω από το κεφάλι του τεχνητού, με συνέπεια η γωνία που σχηματίζεται να είναι τέτοια, που να μας προστατεύει από τυχόν τριβές με τα κοφτερά δόντια. Κάποια τεχνητά Medium και Deep Divers που έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία είναι το Crystal Minnow DD της Yo-zuri, το Mega Sniper της Megabait, το Staysee της Lucky Craft και, τέλος, το γνωστό από παλιά Magnum (sinking) με τη μεταλλική γλώσσα της Rapala. Τα Lipless τεχνητά είναι όλα πολύ αξιόλογα, αλλά αυτά που θα μας δώσουν το πλεονέκτημα της απόστασης είναι τα μεταλλικά Mar Amigo της Maria και Range Vib της Bassday.
Μια άλλη κατηγορία τεχνητών που έχουν δώσει καλά αποτελέσματα είναι τα popper. Χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία και εντατικά σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου, με στόχο όμως τα μεγαλύτερα άτομα του είδους. Γενικά ο λούτσος είναι ένα ψάρι που επιτίθεται έξω από το νερό, ενώ οι επιθέσεις του στον αφρό πραγματοποιούνται κατά κόρον από κάτω προς τα πάνω. Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε όταν ψαρεύουμε με popper τους λούτσους είναι να διατηρούμε ένα κλικ χαμηλότερα την ταχύτητα πλεύσης, ώστε να μειώσουμε τις άστοχες επιθέσεις ή το δισταγμό των ψαριών. Επίσης, popper με συμμετρικά κοίλο κόψιμο του κεφαλιού έχουν την ικανότητα να κινούνται μέσα στο νερό, δίνοντάς μας περισσότερες πιθανότητες να ξεγελάσουμε ένα ενήλικο ψάρι. Τα τρία πιο γνωστά τέτοια popper είναι το Mega Popper της Megabait, το Pop Queen της Yamashita και το Hydro Tiger της Yo-zuri.
Ένα τεχνητό δόλωμα που πάντα πρέπει να υπάρχει στη θήκη μας είναι το διαχρονικό κουταλάκι. Προσωπικά, με έχει ξελασπώσει πολλές φορές, όχι μόνο στο ψάρεμα του λούτσου αλλά γενικά στο spinning. Το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να ψαρέψουμε σε μακρινές αποστάσεις ή σε μεγάλα βάθη, αφού το βάρος του μας επιτρέπει και τα δύο. Συνήθως για το λούτσο χρησιμοποιούμε μεγέθη από είκοσι γραμμάρια και πάνω. Για να ξεγελάσουμε κάποιο ψάρι, δεν αρκεί μια απλή πλεύση με σταθερή ανάκτηση, αλλά χρειάζεται μια πιο πολύπλοκη, με σταμάτημα, τίναγμα και γρήγορη ανάκτηση. Μικροί πλάνοι μπορούν να φανούν επίσης πολύ χρήσιμοι, εκτελώντας πιο ρεαλιστικές κινήσεις μέσα στο νερό. Μειονέκτημα και των δυο είναι ότι, παρ’ όλο που καταλαβαίνουμε χτυπήματα από λούτσους, δεν είναι εύκολο να τους καρφώσουμε.
Ένα τεχνητό δόλωμα που πάντα πρέπει να υπάρχει στη θήκη μας είναι το διαχρονικό κουταλάκι. Προσωπικά, με έχει ξελασπώσει πολλές φορές, όχι μόνο στο ψάρεμα του λούτσου αλλά γενικά στο spinning. Το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να ψαρέψουμε σε μακρινές αποστάσεις ή σε μεγάλα βάθη, αφού το βάρος του μας επιτρέπει και τα δύο. Συνήθως για το λούτσο χρησιμοποιούμε μεγέθη από είκοσι γραμμάρια και πάνω. Για να ξεγελάσουμε κάποιο ψάρι, δεν αρκεί μια απλή πλεύση με σταθερή ανάκτηση, αλλά χρειάζεται μια πιο πολύπλοκη, με σταμάτημα, τίναγμα και γρήγορη ανάκτηση. Μικροί πλάνοι μπορούν να φανούν επίσης πολύ χρήσιμοι, εκτελώντας πιο ρεαλιστικές κινήσεις μέσα στο νερό. Μειονέκτημα και των δυο είναι ότι, παρ’ όλο που καταλαβαίνουμε χτυπήματα από λούτσους, δεν είναι εύκολο να τους καρφώσουμε.
Για το τέλος άφησα μια κατηγορία τεχνητών πολύ γνωστή σε όλους μας: τα σιλικονούχα δολώματα με την προσθήκη κάποιου jig head. Αποτελούν μια πολύ καλή λύση όταν όλα τα άλλα τεχνητά δολώματα δεν αποδίδουν, αλλά με το ανάλογο κόστος. Το αγκίστρι του jig head δεν μπορεί να καρφώσει επιπόλαια γύρω από το στόμα, με αποτέλεσμα οι λούτσοι να καταπίνουν το τεχνητό κόβοντας με άνεση την πετονιά. Για να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, αναγκαστικά πρέπει να επέμβουμε στην κατασκευή του τεχνητού μας. Μπορούμε να προσθέσουμε μια σαλαγκιά με τη βοήθεια ενός μικρού κομματιού νήματος ή πετονιάς στον κορμό του αγκιστριού του jig head. Η σαλαγκιά αυτή θα βγαίνει από το κάτω μέρος της σιλικόνης και θα μας προσφέρει κάρφωμα μακριά από τα δόντια του λούτσου. Στο εμπόριο υπάρχουν έτοιμα σιλικονούχα δολώματα με σαλαγκιά και αγκίστρι, κυρίως της εταιρείας Storm. Η πιο καλή λύση αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε σιλικονούχα δολώματα για το ψάρεμα του λούτσου είναι η αρματωσιά Drachkovich, που μας δίνει τη δυνατότητα να βάλουμε σε όποιο σημείο θέλουμε σαλαγκιές και προσδίδει καλύτερη κίνηση στη σιλικόνη.
Τα παραπάνω αποτελούν τα κυριότερα είδη τεχνητών δολωμάτων, με τις ιδιαιτερότητές τους, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στο spinning με στόχο το λούτσο.
Τα παραπάνω αποτελούν τα κυριότερα είδη τεχνητών δολωμάτων, με τις ιδιαιτερότητές τους, τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στο spinning με στόχο το λούτσο.
ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ...
«Ό,τι ψάρι μπορεί να ψαρευτεί με spinning είναι... spinning!». Αυτή η φράση είναι το σύνθημα όλων αυτών των τρελών που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτήν την τεχνική. Ανάμεσά τους έχω την τιμή να βρίσκομαι και εγώ, οπότε η αναζήτηση ενός τόπου όπου υπάρχει η ελπίδα να αναμετρηθούμε με κάποιο λούτσο είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Όταν τα καταφέρνουμε και βρίσκουμε ένα τέτοιο μέρος όπου οι λούτσοι δεν είναι πονηρεμένοι, τότε τα πράγματα είναι εύκολα, αλλά βαρετά. Η πραγματική πρόκληση έρχεται όταν συναντηθούμε με δύστροπα ψάρια, τα οποία αγνοούν επιδεικτικά την παρουσία μας. Οι αλλαγές των τεχνητών γίνονται σε υπερθετικό βαθμό και οι δοκιμές διαφορετικών πλεύσεων κουράζουν ακόμα και τον πιο υπομονετικό ψαρά. Αν υπάρξει όμως έστω και μία επιτυχία, μετράει μέσα μας πολύ περισσότερο από μια εκατόμβη απονήρευτων-θρασύτατων ψαριών.
Για τις εκατόμβες έχω να πω κάτι. Σαφώς και όταν τσιμπάνε τα ψάρια λίγοι είναι αυτοί που έχουν το σθένος να σταματήσουν το ψάρεμα. Δεν μπορώ να δώσω συμβουλή σε κανέναν για αυτό το ζήτημα, άλλωστε και εγώ στο παρελθόν έχω κάνει εκατόμβες - και όχι μόνο σε λούτσους, αυτό όμως που θέλω να προσπαθήσω να περιγράψω είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θέλω πια να συμμετέχω σε τέτοιες καταστάσεις.
Όταν πηγαίνω για spinning δεν σκέφτομαι καμία απόσβεση, υλική ή ηθική, των κόπων και των, τόσο υπολογίσιμων για την οικογένειά μου, χρηματικών ποσών που έχω ξοδέψει. Πηγαίνω γιατί θέλω να εξερευνήσω τους άγνωστους κόσμους του spinning, να διευρύνω τους ορίζοντές μου και να έρθω σε επαφή με τη θάλασσα πατώντας στη στεριά. Για να το κάνω αυτό πρέπει να ενεργώ και να σκέφτομαι σαν ψάρι, με συνέπεια να νιώθω πια σεβασμό και αγάπη για τα όντα αυτά, που με τη ζωή τους επιβεβαιώνουν μονάχα τον κανόνα της κυριαρχίας του ανθρώπου στον πλανήτη. Σταματώντας το ψάρεμα δείχνω το σεβασμό μου και δίνω μια ευκαιρία στην ψυχή μου να δείξει τα άλλα καλά και σπάνια χαρίσματα της ανθρώπινης φυλής μας. Έτσι νιώθω καλύτερα και θα σας ζητούσα να μη με κατακρίνετε αν δεν καταλαβαίνετε ή δεν συμμερίζεστε τα παραπάνω. Απλά, θέλοντας και μη, ανεχτείτε την ιδιοτροπία μου αυτή...
«Ό,τι ψάρι μπορεί να ψαρευτεί με spinning είναι... spinning!». Αυτή η φράση είναι το σύνθημα όλων αυτών των τρελών που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτήν την τεχνική. Ανάμεσά τους έχω την τιμή να βρίσκομαι και εγώ, οπότε η αναζήτηση ενός τόπου όπου υπάρχει η ελπίδα να αναμετρηθούμε με κάποιο λούτσο είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Όταν τα καταφέρνουμε και βρίσκουμε ένα τέτοιο μέρος όπου οι λούτσοι δεν είναι πονηρεμένοι, τότε τα πράγματα είναι εύκολα, αλλά βαρετά. Η πραγματική πρόκληση έρχεται όταν συναντηθούμε με δύστροπα ψάρια, τα οποία αγνοούν επιδεικτικά την παρουσία μας. Οι αλλαγές των τεχνητών γίνονται σε υπερθετικό βαθμό και οι δοκιμές διαφορετικών πλεύσεων κουράζουν ακόμα και τον πιο υπομονετικό ψαρά. Αν υπάρξει όμως έστω και μία επιτυχία, μετράει μέσα μας πολύ περισσότερο από μια εκατόμβη απονήρευτων-θρασύτατων ψαριών.
Για τις εκατόμβες έχω να πω κάτι. Σαφώς και όταν τσιμπάνε τα ψάρια λίγοι είναι αυτοί που έχουν το σθένος να σταματήσουν το ψάρεμα. Δεν μπορώ να δώσω συμβουλή σε κανέναν για αυτό το ζήτημα, άλλωστε και εγώ στο παρελθόν έχω κάνει εκατόμβες - και όχι μόνο σε λούτσους, αυτό όμως που θέλω να προσπαθήσω να περιγράψω είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θέλω πια να συμμετέχω σε τέτοιες καταστάσεις.
Όταν πηγαίνω για spinning δεν σκέφτομαι καμία απόσβεση, υλική ή ηθική, των κόπων και των, τόσο υπολογίσιμων για την οικογένειά μου, χρηματικών ποσών που έχω ξοδέψει. Πηγαίνω γιατί θέλω να εξερευνήσω τους άγνωστους κόσμους του spinning, να διευρύνω τους ορίζοντές μου και να έρθω σε επαφή με τη θάλασσα πατώντας στη στεριά. Για να το κάνω αυτό πρέπει να ενεργώ και να σκέφτομαι σαν ψάρι, με συνέπεια να νιώθω πια σεβασμό και αγάπη για τα όντα αυτά, που με τη ζωή τους επιβεβαιώνουν μονάχα τον κανόνα της κυριαρχίας του ανθρώπου στον πλανήτη. Σταματώντας το ψάρεμα δείχνω το σεβασμό μου και δίνω μια ευκαιρία στην ψυχή μου να δείξει τα άλλα καλά και σπάνια χαρίσματα της ανθρώπινης φυλής μας. Έτσι νιώθω καλύτερα και θα σας ζητούσα να μη με κατακρίνετε αν δεν καταλαβαίνετε ή δεν συμμερίζεστε τα παραπάνω. Απλά, θέλοντας και μη, ανεχτείτε την ιδιοτροπία μου αυτή...
Γάντζος ή απόχη;
Το μακρύ σώμα του λούτσου δυσχεραίνει το απόχιασμά του, οπότε ο γάντζος φαντάζει σαν ιδανική λύση. Έχοντας χρησιμοποιήσει και τα δύο στο ψάρεμά του, κατέληξα να χρησιμοποιώ πια μόνο γάντζο. Έναντέτοιο γάντζο μπορείτε να κατασκευάσετε μόνοι σας από αγκίστρι για ξιφοπαράγαδα ή από πολύ μεγάλη σαλαγκιά. Τα μειονεκτήματα του γάντζου δεν είναι στη λειτουργία του αλλά περισσότερο ηθικά, μιας και δεν μπορούμε να απελευθερώσουμε το ψάρι. Επίσης το πληγώνει άσχημα, με συνέπεια πολλές φορές να χάνει αίμα.
Μια άλλη λύση που έχει εφευρεθεί για να αντικαταστήσει το γάντζο είναι η δαγκάνα απελευθέρωσης. Πρόκειται για ένα εξάρτημα σαν δαγκάνα που με αυτό μπορούμε να πιάσουμε το ψάρι με ασφάλεια από το στόμα και να το σηκώσουμε έξω από το νερό. Με αυτόν τον τρόπο το ψάρι δεν τραυματίζεται και μπορούμε να το απελευθερώσουμε. Τα μειονεκτήματά της είναι ότι είναι πολύ κοντή για να την χρησιμοποιήσουμε αν ψαρεύουμε πιο ψηλά από την επιφάνεια της θάλασσας και πρέπει να έχουμε κουράσει εντελώς το ψάρι για να το πιάσουμε από το στόμα.
Έχοντας υπόψη τα μειονεκτήματα της δαγκάνας, αναγκαστικά επιστρέφουμε στο γάντζο σαν την πιο ιδανική λύση για το ψάρεμα αυτού του μακρόστενου ψαριού.
Το μακρύ σώμα του λούτσου δυσχεραίνει το απόχιασμά του, οπότε ο γάντζος φαντάζει σαν ιδανική λύση. Έχοντας χρησιμοποιήσει και τα δύο στο ψάρεμά του, κατέληξα να χρησιμοποιώ πια μόνο γάντζο. Έναντέτοιο γάντζο μπορείτε να κατασκευάσετε μόνοι σας από αγκίστρι για ξιφοπαράγαδα ή από πολύ μεγάλη σαλαγκιά. Τα μειονεκτήματα του γάντζου δεν είναι στη λειτουργία του αλλά περισσότερο ηθικά, μιας και δεν μπορούμε να απελευθερώσουμε το ψάρι. Επίσης το πληγώνει άσχημα, με συνέπεια πολλές φορές να χάνει αίμα.
Μια άλλη λύση που έχει εφευρεθεί για να αντικαταστήσει το γάντζο είναι η δαγκάνα απελευθέρωσης. Πρόκειται για ένα εξάρτημα σαν δαγκάνα που με αυτό μπορούμε να πιάσουμε το ψάρι με ασφάλεια από το στόμα και να το σηκώσουμε έξω από το νερό. Με αυτόν τον τρόπο το ψάρι δεν τραυματίζεται και μπορούμε να το απελευθερώσουμε. Τα μειονεκτήματά της είναι ότι είναι πολύ κοντή για να την χρησιμοποιήσουμε αν ψαρεύουμε πιο ψηλά από την επιφάνεια της θάλασσας και πρέπει να έχουμε κουράσει εντελώς το ψάρι για να το πιάσουμε από το στόμα.
Έχοντας υπόψη τα μειονεκτήματα της δαγκάνας, αναγκαστικά επιστρέφουμε στο γάντζο σαν την πιο ιδανική λύση για το ψάρεμα αυτού του μακρόστενου ψαριού.